Ja nie twój brat, ty nie siostra moja
i nigdy więcej nie mów mi kto
i czemu jest winny na naszej ziemi
ludzie są jak statki
każdy płynie póki fala niesie
i póki głęboka woda
głęboka i ciemna do samego dna
do samego, samego dna

na głębinie spotykają się tam
tak jakby w morzu miejsca nie było
i trą się burtami aż jęczy ziemia
od zawiści, podłości i zła
ktoś nie dopłynął, bo jemu pomogli
nabrać pełną burtę wody
bo stać się zwycięzcami całej wojny
tak bardzo chcieli oni

A do brzegu cicho fale niosą
poranione dusze tych żywych statków
a od brzegu znowu w morze idą
wierzący i ci którzy prawdę znać chcieli

nasz ocean, on wie więcej niż my
sekrety wszystkie na jego dnie
a my, my chodzimy po nim tak wielcy, mali
ludzie jak okręty
dumnie płyniemy i nikt nie wierzy w to
że od środka zniszczy go zło
i pośród wiatrów nie słychać tego
jak szczury podgryzają nam dno