Zawsze marzyłem, żeby napisać piosenkę o mamie
Ale różni poeci powiedzieli już wszystkie słowa
A ja nie chciałem powtarzać za którymś z nich
Obok swojej mamy zawsze będę maleńki
I jak tylko zawoła przybiegnę szybciutko
Dlatego dla niej napisałem te słowa
Tak jak umiałem

Mamo!
Wybacz mi, że stałem się dorosły
I że minęła już czterdziesta trzecia jesień
Jak zobaczyłem pierwszy raz swój dom

Może trochę późno zacząłem ją rozumieć
I często nie dawałem jej kwiatów w dzień urodzin
I był czas, kiedy tygodniami do niej nie dzwoniłem
Ale teraz, kiedy mnie obejmuje
I razem z tatą coś o wnuczkę pytają 
Płaczę z radości, że mam żywych rodziców

Mamo!
Wybacz mi, że stałem się dorosły
I że minęła już czterdziesta trzecia jesień
Jak zobaczyłem pierwszy raz swój dom
Mamo!
A może do Ciebie jutro przyjadę
I w kuchni niejedną godzinę
Sobie na różne tematy pogadamy

Dziękuję Ci za to, co umiem
I dziękuję Ci za to, że rozumiem
Te rzeczy, jakich nie tłumaczą nawet w książkach
Niech zawsze będzie przy Tobie anioł-stróż
I ja też gdzieś w pobliżu będę zawsze wędrować
Żeby nie mierzyć naszego życia
rozmowami telefonicznymi
​​​​​​​

Mamo!
Wybacz mi, że stałem się dorosły
I że minęła już czterdziesta trzecia jesień
Jak zobaczyłem pierwszy raz swój dom
Mamo!
A może do Ciebie jutro przyjadę
I w kuchni niejedną godzinę
Sobie na różne tematy pogadamy