​Za oknem płakał nudny deszcz, 
Opowiadał wszystkim o swojej biedzie,
Nalej, nalej, nalej
Nalej nam dwom,
Chodźcie wypijemy za tych,
Kogo niema z nami teraz tutaj.

Boże, czy dobrze im tam?
Czy uśmiechali się oni,
Kiedy do ciebie, ich brałeś?
Wpuść mnie
Choć skrawkiem oka popatrzeć na nich, 
Wpuść mnie,
Ja powiem im dwa słowa, tych co nie zdążyłem.
Wpuść mnie... Wpuść mnie...
Wpuść!

Odpowiedział mi mądry Bóg,
Wiecznym niebem i złotem gwiazd:
Ty nie śpiesz się, słuchaj, nie śpiesz się,
Przyjść się do mnie zawsze jeszcze zdążysz.
Póki ty jeszcze wśród ludzi -
Naucz się cenić każdy nowy dzień,
Naucz ludzi kochać ten świat,
A nie tylko siebie,
Naucz ludzi cieszyć się zawsze,
Kiedy słońce wstaje.
Naucz mnie! Naucz mnie!
Naucz!

Wielkie szczęście - spotkać nowy dzień!