Cały dzień ciebie nie widziałam.
Chłodny dzień, a ja stałam się cała gorąca,
Jak gwiazda, ale nie świeciłam.
Była bieda, a muzyka się zatrzymała.
Tkałam wieniec. Szłam w goście.
Nie doszłam, zdaje się, że znikłam na granicy
Twoich myśli, twoich zwyczajów.

A ty nie płacz, a ty nie płacz.
Bo ja nie płaczę, płaczę, płaczę, płaczę,
Płaczę, płaczę, płaczę, nie płaczę.
A ty nie możesz wiedzieć, jak ciebie kocham.
Kładziesz się spać i ja nie oddycham do ranku,
Do ranku i aż do świtu jestem sama,
Jak gwiazda bez księżyca.

Nikt nie słyszał jak ja śpiewała, nikt nie słyszał.
Moja dusza jeszcze nie wiedziała, kim ty jesteś,
a i tak kochała
I to ona (nie ja) tobie otworzyła.
I cały dzień wszystko słuchała ptaszynka,
moja jedna,
Tak nigdy nie śpiewałam ludziom swoich minorów
Moja jedna... Ja cały dzień.
Prosiłam o wolność, wolność, wolność, wolność,
Wolność, wolność, wolność, niewolę.
A ty nie możesz wiedzieć, jak ciebie kocham.
Kładziesz się spać i ja nie oddycham do ranku,
Do ranku i aż do świtu jestem sama,
Jestem sama, jestem sama, jestem sama,
​​​​​​​jestem sama, jestem sama,
Jestem sama, jak gwiazda bez księżyca.

Я цілий день тебе не бачила.
Холодний день, а я вся сталася гаряча,
Як зоря, але не сяяла.
Була біда, а стала музика.
Плела вінок. Ходила в гості.
Я не дійшла, здається, зникла на межі
Твоїх думок, твоєї вдачі

А ти не плач, а ти не плач,
Бо я ж не плачу, плачу, плачу, плачу,
Плачу, плачу, плачу, не плачу.
А ти не можеш знати, як я тебе люблю.
Ти лягаєш спати і я не дихаю до ранку,
До ранку і аж до світанку сама я,
Як без місяця зоря.
Ніхто не чув, як я співала, ніхто не чув.
Моя душа іще не знала, що ти є,
а вже любила
І то вона (не я) тобі відкрила.
І цілий день все чула пташечка,
моя одна.
Я так ніколи не співала для людей своїх мінорів.
Моя одна... Я цілий день
Просила волі, волі, волі, волі,
Волі, волі, волі, неволі.
А ти не можеш знати, як я тебе люблю.
Ти лягаєш спати і я не дихаю до ранку,
До ранку і аж до світанку сама я,
Сама я, сама я, сама я,
сама я, сама я,
Сама я, як без місяця зоря.